pictopub.com

Wilms-tumor of nefroblastoom is een type niertumor dat kinderen van 3-4 jaar aanvalt, vooral jongens. Deze tumoren vallen over het algemeen slechts één nier aan, maar het is mogelijk dat de tumor beide nieren in het lichaam van het kind kan aanvallen. Wilms-tumor is een zeldzaam type tumor. Deze tumor is echter de meest voorkomende niertumor bij kinderen in vergelijking met andere soorten tumoren.

Oorzaken van Wilms-tumor

De exacte oorzaak van Wilms' tumor is niet bekend. Er zijn echter verschillende factoren die het risico van een kind om deze aandoening te ontwikkelen kunnen vergroten, namelijk:

• Genetische factoren. Als een familielid een voorgeschiedenis heeft van Wilms-tumor, is het risico dat een kind ook aan Wilms-tumor lijdt groter.
• Aangeboren (aangeboren) afwijkingen. Wilms-tumor loopt een hoog risico voor zuigelingen of kinderen met aangeboren afwijkingen, zoals:
• aniridie, Dit is een aandoening waarbij het gekleurde deel van het oog (iris) geheel of gedeeltelijk verloren gaat.
• hypospadie, dat wil zeggen een aandoening waarbij het urineweggat in de penis niet op de juiste plaats zit.
• cryptorchisme, Dit is een aandoening waarbij de teelballen bij de geboorte niet in het scrotum afdalen.
• hemihypertrofie, is een aandoening waarbij het ene deel van het lichaam groter is dan het andere.
• Heb bepaalde ziekten. Sommige soorten ziekten kunnen ook een kind in gevaar brengen voor Wilms-tumor, hoewel de ziekte ook zeldzaam is. Onder hen:
• WAGR-syndroom, een combinatie van symptomen van aniride, afwijkingen in de geslachtsorganen en urinewegen, en mentale retardatie.
• Beckwith-Wiedemann-syndroom, Het wordt gekenmerkt door een bovengemiddeld geboortegewicht (>4 kg) en abnormale groei.
• Denys-Drash-syndroom, omvatten een combinatie van nierziekte en testiculaire afwijkingen.

Symptomen van Wilms-tumor

Het belangrijkste symptoom van Wilms-tumor is pijn en zwelling in de buik. De Wilms-tumor kan echter ook andere symptomen veroorzaken, zoals:

• Koorts
• Overmatige vermoeidheid en zwakte
• Verminderde eetlust
• Misselijkheid en overgeven
• Constipatie
• Moeilijk om te ademen
• Verhoogde bloeddruk
• Hematurie of bloederige urine
• Onevenwichtige lichaamsgroei 

Wilms-tumordiagnose

Als eerste stap in de diagnose zal de arts de medische geschiedenis en symptomen van de patiënt onderzoeken. Vervolgens zal de arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren om de aanwezigheid van een tumor te detecteren door op de buik van de patiënt te drukken. Om de diagnose te bevestigen, zal de arts de patiënt aanbevelen om verschillende ondersteunende tests te ondergaan, namelijk:

• Bloed- en urineonderzoek, om de nier- en leverfunctie van de patiënt te controleren, evenals de algemene gezondheidstoestand van de patiënt.
• beeldvormingstest, om een ​​gedetailleerder beeld te krijgen van de toestand van de organen van het lichaam, met name de nieren, en om de verspreiding van tumorcellen op te sporen. De soorten beeldvormende tests die kunnen worden uitgevoerd, zijn abdominale echografie, röntgenfoto's, CT-scans en MRI's.
• biopsie, namelijk het nemen van een monster van tumorweefsel om het analyse- en evaluatieproces in het laboratorium te doorlopen.

Nadat de arts de diagnose heeft bevestigd, zal de arts het stadium van de Wilms-tumor bij het kind bepalen. Er zijn 5 stadia van Wilms-tumor die de ernst van de opgelopen tumor aangeven, namelijk:

• Fase 1 - De tumor bevindt zich slechts in één nier en kan worden genezen door een operatie.
• Stage 2 - De tumor is uitgezaaid naar de weefsels rond de nier, inclusief de bloedvaten. In dit stadium is een operatie nog steeds een optie om de tumor van Wilms te behandelen.
• Fase 3 – De tumor is uitgezaaid en begint andere buikorganen of lymfeklieren te bereiken.
• Fase 4 – De tumor is uitgezaaid naar andere organen die ver van de nier verwijderd zijn, zoals de longen, botten of hersenen.
• Fase 5 – De tumor is beide nieren binnengedrongen.

Wilms-tumorbehandeling

De arts zal de stappen bepalen voor de behandeling van de Wilms-tumor op basis van de leeftijd, de ernst van de tumor en de algehele gezondheid van het kind. Er zijn drie hoofdbehandelingsmethoden die kunnen worden gedaan, namelijk:

• Chirurgische verwijdering van de nier (nefrectomie), Dit is een procedure die een deel, alle of beide nieren verwijdert waar de tumor zich bevindt. Patiënten bij wie beide nieren zijn verwijderd, ondergaan de rest van hun leven dialyse (hemodialyse) of ondergaan een niertransplantatie als ze een nier van een donor krijgen. Chirurgie is de meest voorkomende behandelmethode voor Wilms-tumorpatiënten.
• Chemotherapie.Deze procedure wordt uitgevoerd als de tumor groot genoeg is of als de operatie niet in staat is om alle kankercellen te verwijderen. Chemotherapie zal de resterende kankercellen vernietigen. Soms wordt chemotherapie ook vóór de operatie gedaan om de tumor te verkleinen.
• bestralingstherapie (radiotherapie), namelijk behandelingstherapie met behulp van hoogfrequente stralingsbundels die zijn gericht op het lichaamsdeel dat is geïnfecteerd met kankercellen. Bestralingstherapie kan ook een optie zijn voor patiënten met tumoren die zijn uitgezaaid naar andere organen van het lichaam.

De arts zal de patiënt medicatie geven om pijn en misselijkheid onder controle te houden en infectie te voorkomen. Patiënten wordt ook geadviseerd om regelmatig te controleren of kankercellen opnieuw verschijnen en om nieuwe of resterende nierfunctie te evalueren.

Wilms tumorcomplicaties

Complicaties van Wilms-tumor treden op wanneer de tumor zich heeft verspreid en andere organen in het lichaam is binnengedrongen, zoals de longen, lymfeklieren, lever, botten of hersenen. Enkele van de complicaties die patiënten met een Wilms-tumor kunnen ervaren zijn:

• Verminderde nierfunctie, vooral als de tumor in beide nieren zit.
• Hartfalen.
• Verminderde groei en ontwikkeling van kinderen, vooral lengte.

Wilms tumorpreventie

Wilms-tumor is niet te voorkomen. Als de baby echter wordt geboren met bepaalde aangeboren afwijkingen of lijdt aan een syndroom dat verband houdt met de Wilms-tumor, wordt sterk aanbevolen om regelmatig echografisch onderzoek uit te voeren, ten minste elke 3-4 maanden totdat het kind 8 jaar oud is, zodat de tumor kan worden opgespoord en vroegtijdige behandelingsstappen kunnen worden genomen.