pictopub.com

Reactieve artritis, ook bekend als het syndroom van Reiter, is een ontsteking van de gewrichten die wordt veroorzaakt door een infectie, met name infecties veroorzaakt door seksueel overdraagbare aandoeningen of voedselvergiftiging. Deze ziekte is echter niet besmettelijk.

Reactieve artritis zorgt ervoor dat de gewrichten in de knieën, enkels of voeten gezwollen, pijnlijk, rood en warm aanvoelen. Deze aandoening kan komen en gaan, maar verdwijnt meestal binnen 6-12 maanden.

Het syndroom van Reiter is een zeldzame aandoening. De incidentieratio is slechts ongeveer een dozijn gevallen per 100.000 mensen. Deze aandoening komt vaker voor bij mannen en mensen in de leeftijd van 20-40 jaar.

Oorzaken van reactieve artritis

De exacte oorzaak van reactieve artritis is nog onbekend. Toch treden de meeste van deze aandoeningen op als reactie op infecties in het lichaam, met name infecties van het maagdarmkanaal, de urinewegen of de geslachtsorganen.

Deze infecties worden over het algemeen veroorzaakt door de volgende bacteriën:

• Bacteriën die seksueel overdraagbare aandoeningen veroorzaken, zoals: Chlamydia trachomatis en Ureaplasma urealyticum.
• Bacteriën die voedselverontreiniging veroorzaken, zoals: Shigella, Salmonella, Yersinia, Campylobacter, en Clostridium difficile.

Niet alle patiënten die door de bovengenoemde bacteriële infecties worden getroffen, zullen echter reactieve artritis hebben. Deze aandoening komt vaker voor bij patiënten die ook een aantal risicofactoren hebben, zoals het HLA-B27-gen, mannelijk zijn en tussen de 20-40 jaar oud zijn.

Symptomen van reactieve artritis

Symptomen van reactieve artritis treden over het algemeen 1-4 weken na infectie op. Het belangrijkste symptoom van deze aandoening is pijn, stijfheid en zwelling in de gewrichten, vooral de gewrichten in de knieën, enkels, voeten en heupen.

Niet alleen dat, ook andere delen van de gewrichten, zoals hielen, taille en billen, kunnen hetzelfde ervaren. Bovendien kan artritis ook de vingers en tenen, spieren en pezen aantasten.

Naast het aanvallen van de gewrichten, kan het syndroom van Reiter ook de urinewegen en geslachtsorganen, de ogen en de huid aantasten. Symptomen die bij elke patiënt voorkomen, zijn verschillend, afhankelijk van de locatie van de infectie.

Symptomen van reactieve artritis van de urinewegen kunnen zijn:

• Verhoogde frequentie van urineren en pijn.
• Afscheiding uit de penis of vagina.

Symptomen van reactieve artritis in het gebied rond de ogen kunnen zijn:

• Ogen zijn rood en pijnlijk.
• Het zicht wordt wazig.

Symptomen van reactieve artritis in het huidgebied kunnen zijn:

• Er verschijnt uitslag op de huid.
• Het huidoppervlak lijkt rood, verdikt en voelt ruw aan.

De bovenstaande symptomen kunnen komen en gaan en kunnen 3 tot 12 maanden aanhouden. Bij een minderheid van de patiënten kan deze aandoening een chronische ziekte worden.

Wanneer naar de dokter?

Een persoon moet een arts raadplegen als hij symptomen van reactieve artritis ervaart. Vooral als deze symptomen optreden kort na het ervaren van een gastro-intestinale infectie of urineweginfectie, die over het algemeen wordt gekenmerkt door diarree of pijn bij het urineren.

Zelfs na behandeling kan reactieve artritis op een later tijdstip terugkeren. Dus mensen die aan deze ziekte hebben geleden, wordt geadviseerd om regelmatig een arts te raadplegen, zodat hun toestand altijd wordt gecontroleerd.

Diagnose van reactieve artritis

De arts zal de klachten en symptomen van de patiënt vragen, evenals de geschiedenis van de ziekte die de patiënt en zijn familie hebben geleden. Daarna voert de arts een lichamelijk onderzoek uit van de gewrichten, ogen en huid van de patiënt, vooral als deze gebieden pijn, ontsteking, zwelling of uitslag ervaren.

Als er een vermoeden bestaat dat de patiënt reactieve artritis heeft, zal de arts de volgende onderzoeken uitvoeren:

bloed Test

Deze test is bedoeld om infecties, tekenen van ontsteking in het lichaam, op te sporen van het HLA-B27-gen, dat gewoonlijk wordt gebruikt door mensen met reactieve artritis.

Urine- en ontlastingstest

Deze test is bedoeld om de aanwezigheid van een infectie te bevestigen, wat een trigger kan zijn voor reactieve artritis.

Gewrichtsvloeistoftest

De arts zal vocht uit het gewricht nemen dat pijnlijk aanvoelt. Deze gewrichtsvloeistof is nodig om te testen op de aanwezigheid van ontsteking en infectie in het gewricht.

Röntgenfoto

Er kunnen röntgenscans worden gemaakt om de ernst van de ontsteking te beoordelen. Deze stap wordt over het algemeen uitgevoerd wanneer de patiënt terugkerende symptomen van reactieve artritis ervaart.

Reactieve artritisbehandeling

Behandeling van reactieve artritis heeft tot doel de symptomen te verlichten, zodat patiënten hun normale activiteiten kunnen hervatten. De keuze van de behandelmethode zal worden aangepast aan de oorzaak, de ernst, de leeftijd en de algehele gezondheidstoestand van de patiënt. Hier is de uitleg:

zelfmedicatie

Patiënten kunnen de eerste behandeling zelfstandig uitvoeren om pijn te verlichten door beweging, rust, koude kompressen en problematische gewrichten te beperken.

Deze zelfstandige behandeling is echter slechts tijdelijk. Na zelfmedicatie is het nog steeds noodzakelijk om een ​​arts te raadplegen.

Verdovende middelen

De arts zal antibiotica geven om bacteriële infecties te behandelen. Vervolgens worden ook niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's), zoals diclofenac of ibuprofen, gegeven om gewrichtspijn en -ontsteking te verlichten.

Als NSAID's echter geen resultaat geven, worden ontstekingsremmende geneesmiddelen uit de klasse van corticosteroïden gegeven. Toediening van het medicijn kan worden gedaan door het in het aangetaste gewricht te injecteren of oraal (via de mond).

Als corticosteroïden ook niet helpen de symptomen van de patiënt te verlichten, zal een arts geneesmiddelen ter onderdrukking van het immuunsysteem (DMARD's), zoals methotrexaat of sulfasalazine, geven.

Naast antibiotica en gewrichtspijnstillers kan de arts lokale corticosteroïden voorschrijven als de patiënt ook huiduitslag of oogdruppels of zalf heeft, als de patiënt ook conjunctivitis heeft.

Fysiotherapie

Regelmatig fysiotherapie doen gedurende een bepaalde tijd kan worden gedaan om het vermogen om de gewrichten en het gebied eromheen te bewegen te herstellen.

Bovendien zal de arts de patiënt ook adviseren om regelmatig te oefenen om de kracht en flexibiliteit van de gewrichten en spieren te behouden. De soorten oefeningen die over het algemeen worden aanbevolen voor mensen met artritis, zijn fietsen of yoga.

Het succes van de behandeling van reactieve artritis varieert sterk. De meeste patiënten verbeteren binnen 3-4 maanden, maar ongeveer 50% van hen ervaart deze aandoening een paar jaar later opnieuw.

Complicaties van reactieve artritis

Er zijn verschillende complicaties die kunnen voortvloeien uit reactieve artritis, waaronder:

• Ontsteking van de hartspier
• Ontsteking en verharding van de wervelkolom
• glaucoom
• voet misvorming
• Ophoping van vocht in de longen

Preventie van reactieve artritis

Preventie van reactieve artritis kan worden gedaan door de triggers van deze aandoening, namelijk seksueel overdraagbare infecties en gastro-intestinale infecties, te vermijden. Dit kan op verschillende manieren:

• Gebruik condooms tijdens seks en verander niet van seksuele partner.
• Zorg voor de netheid van het geconsumeerde eten en drinken door aandacht te besteden aan het proces van opslag, verwerking en presentatie.
• Voer regelmatig gezondheidscontroles uit volgens de aanbevelingen van de arts, zodat ziekten vroegtijdig kunnen worden opgespoord en onmiddellijk kunnen worden behandeld.