pictopub.com

Osteopetrose is een aandoening met een abnormale botdichtheid, waardoor het gemakkelijk te breken is. De aandoening wordt veroorzaakt door een verstoring van de functie van osteoclasten, een type botcel. Onder normale omstandigheden functioneren osteoclasten om oud botweefsel af te breken als nieuw botweefsel groeit. Bij mensen met osteopetrose vernietigen osteoclasten het botweefsel niet, waardoor abnormale botgroei ontstaat.

Osteopetrose is een erfelijke aandoening en kan dus niet worden voorkomen. Routinematige screening op genetische aandoeningen vóór de bevalling, gevolgd door passende zorg en therapie, kan mensen met osteoporose helpen een normaal leven te leiden.

Symptomen van osteopetrose

Experts verdelen osteopetrose in verschillende soorten, die elk verschillende symptomen hebben, namelijk:

• Autosomaal dominante osteopetrose (ADO).

ADO is milde osteopetrose, die meestal mensen van 20-40 jaar treft. ADO is de meest voorkomende vorm van osteopetrose en komt naar schatting voor bij 1 op de 20 duizend mensen.

Patiënten met osteopetrose hebben een verminderd risico bij kinderen met 50 procent. Eén genmutatie van beide ouders is voldoende om ADO bij een persoon te activeren.

In sommige gevallen veroorzaakt ADO geen symptomen. Maar bij sommige patiënten kan ADO een aantal symptomen veroorzaken, zoals hoofdpijn, breuken op veel plaatsen, botinfecties (osteomyelitis), degeneratieve artritis (osteoartritis) en scoliose of abnormale aandoeningen van de wervelkolom.

•  Autosomaal recessieve osteoporoseetroos (ARO).

ARO is een ernstige vorm van osteopetrose, die de baby kan treffen, zelfs als de baby nog in de baarmoeder zit. Baby's met ARO hebben zeer fragiele botten. Zelfs tijdens de bevalling kunnen de schouderbotten van de baby worden gebroken.

Tot de leeftijd van één jaar vertonen zuigelingen met ARO symptomen van bloedarmoede en trombocytopenie (gebrek aan bloedplaatjesbloedcellen). Andere symptomen die kunnen optreden zijn onder meer gezichtsspierverlamming, hypocalciëmie (laag calciumgehalte), gehoorverlies, terugkerende infecties, vertraagde groei, kleine gestalte, abnormale tanden en vergrote lever en milt. In meer ernstige gevallen kunnen mensen met ARO hersenafwijkingen, mentale retardatie en frequente aanvallen ervaren.

Een persoon kan ARO ontwikkelen als hij het gemuteerde gen van elke ouder erft. Ouders die het gen dragen, kunnen de ziekte echter niet hebben.

ARO is zeldzaam en komt slechts voor bij 1 op de 250.000 mensen. Deze toestand is echter zeer gevaarlijk. Indien onbehandeld, leeft het gemiddelde kind met ARO minder dan 10 jaar.

• Intermediaire autosomale osteopetrose (IAO).

IAO is een vorm van osteopetrose die kan worden geërfd van een of beide ouders. Dit type osteopetrose is ook vrij zeldzaam.

Hoewel IAO niet zo levensbedreigend is als ARO, kan het een ophoping van calcium in de hersenen veroorzaken. Deze aandoening kan ertoe leiden dat IAO-patiënten mentale retardatie ervaren.

•  X-gebonden Osteoppetrose.

Dit type osteopetrose wordt geërfd via het X-chromosoom. Symptomen die optreden bij dit type osteopetrose zijn stoornissen van het immuunsysteem die kunnen leiden tot de ontwikkeling van ernstigere infecties, evenals lymfoedeem. Andere symptomen X-gebonden osteoporose is anhydrotische ectodermale dysplasie, een huidziekte die wordt gekenmerkt door een gebrek aan haar op het hoofd en lichaam, evenals een gebrek aan het vermogen van het lichaam om zweet te produceren.

Oorzaken van osteopetrose

Osteopetrose wordt veroorzaakt door mutaties of veranderingen in een van de genen die betrokken zijn bij de ontwikkeling en functie van osteoclasten, cellen die een rol spelen bij het proces van botafbraak.

Elk type osteopetrose wordt veroorzaakt door een andere genmutatie, zoals hieronder beschreven:

• Van mutaties in het CLCN7-gen is bekend dat ze de meeste autosomaal dominante osteopetrose, 10-15% van de gevallen autosomaal recessieve osteopetrose, en een aantal gevallen intermediaire autosomale osteopetrose.
• 50% van de gevallen autosomaal recessief veroorzaakt door mutaties in het TCIRG1-gen.
• X-gebonden osteoporose veroorzaakt door mutaties in het IKBKG-gen. Dit gen bevindt zich op het X-chromosoom Chromosomen zijn delen van cellen die genetische informatie bevatten, waaronder het reguleren van seks. Bij mannen die één X-chromosoom hebben, zullen mutaties in slechts één kopie van het gen in elke cel deze aandoening veroorzaken. Terwijl bij vrouwen, die twee X-chromosomen hebben, mutaties in twee exemplaren van het gen moeten voorkomen. Daarom, X-gebonden osteoporose komt meestal voor bij mannen.
• In 30% van de gevallen van osteopetrose is de oorzaak niet bekend.

Diagnose van osteopetrose

De diagnose osteopetrose kan worden verkregen door middel van beeldvormende tests, zoals röntgenonderzoeken. Röntgenonderzoek zal de arts helpen om te zien of er een infectie of breuk in het bot is. Andere beeldvormende tests, zoals een CT-scan of MRI, kunnen ook als onderzoek worden uitgevoerd.

Bij patiënten met ernstige osteopetrose wordt bloed afgenomen voor onderzoek in het laboratorium. In deze omstandigheden zullen de calciumspiegels in het bloed laag zijn en de niveaus van zure fosfatase en hormonen calcitriol toegenomen.

Osteopetrose behandeling

Osteopetrose bij volwassen patiënten hoeft niet te worden behandeld, tenzij het complicaties veroorzaakt. In deze toestand zal de arts de breuk behandelen of een gewrichtsvervangingsprocedure uitvoeren.

Aan de andere kant moet osteopetrose bij zuigelingen onmiddellijk worden behandeld. Sommige methoden voor de behandeling van zuigelingen met osteopetrose zijn onder meer:

• Vitamine D geven om osteoclastcellen te stimuleren, zodat het botafbraakproces normaal kan verlopen.
• Geven calcitriol gepaard gaan met een beperking van de calciuminname.
• Hormoontherapie erytropoëtine bloedarmoede te behandelen.
• Toediening van corticosteroïden om botafbraak te stimuleren en bloedarmoede te behandelen. Deze methode moet mogelijk enkele maanden of meerdere jaren worden gebruikt en is niet de voorkeursmethode voor de behandeling van osteopetrose.
• Chirurgie om fracturen te behandelen.
• Beenmergtransplantatie, voor de behandeling van beenmergziekte en stofwisselingsstoornissen. Hoewel het behoorlijk riskant is, wegen de voordelen van deze methode op tegen de risico's.

Complicaties van osteopetrose

Een aantal complicaties die onder andere kunnen worden ervaren door patiënten met osteopetrose, zijn beenmergfalen dat gepaard gaat met ernstige bloedarmoede, bloedingen en infectie. Daarnaast kunnen patiënten met osteopetrose ook hindernissen ervaren in het groei- en ontwikkelingsproces.