pictopub.com

s testDNA-vingerafdrukken zijn een reeks tests die worden gebruikt om genetische informatie te identificeren en te evalueren iemand via desoxyribonucleïnezuur of vaker afgekort DNA. Deze test wordt als nauwkeurig beschouwd gezien: heel klein de mogelijkheid van twee of meer mensen om te bezittenik dezelfde DNA-vingerafdruk.

Deze test om de genetische identiteit van een persoon te testen, wordt gedaan door het specifieke patroon van genetisch materiaal (DNA) in elk individu te identificeren. Kortom, bijna 99 procent van de DNA-sequenties in het menselijk lichaam heeft overeenkomsten, maar heeft ook een klein aantal significante verschillen. Dit verschil wordt gebruikt om het ene individu van het andere te onderscheiden.

Hoe een DNA-monster te krijgen?

Om DNA-monsters van het menselijk lichaam te verkrijgen om hun DNA-vingerafdruk te bepalen, kunnen verschillende methoden worden gebruikt, waaronder:

• Een bloedmonster uit de hiel gebruiken

  Voor het uitvoeren van een DNA-onderzoek bij de baby wordt het benodigde bloed uit de hiel genomen. Het afnemen van een paar druppels bloed van de hiel begint met het reinigen van de hielen van de baby met alcohol. Daarna wordt de hiel van de baby doorboord met een kleine steriele naald. Het bloed dat eruit komt wordt dan opgevangen in een speciale container. Daarna worden de priksporen afgedekt met katoen dat met een klein verband aan elkaar wordt gelijmd.

• Een bloedmonster uit een ader gebruiken

  Het gebied van het huidoppervlak waar het bloed is afgenomen, wordt schoongemaakt met alcohol en vervolgens met een naald ingebracht. De naald zal dan worden gebruikt om zoveel bloed af te nemen als nodig is voor het DNA-testproces. Daarna krijgt het gebied dat met de naald is gestoken watten of gaas om vervolgens te worden aangedrukt en van een verband te worden voorzien.

• Een andere methode door middel van het verzamelen van monsters

  Als de twee bovenstaande methoden van bloedafname niet mogelijk zijn, kan het monster uit andere delen van het lichaam worden genomen. DNA-monsters kunnen worden verkregen uit droog bloed, huid, speeksel, wangslijmvliesuitstrijkjes in de mond (Fig.monduitstrijkje), iemands haar, urine, vruchtwater of sperma. Het proces van het verzamelen van DNA-monsters kan ook worden verkregen uit botten en tanden. Deze laatste methode wordt uitgevoerd als het lichaamsdeel zich in een toestand bevindt die niet meer mogelijk is om monsters te nemen of te rotten.

Gebruik van DNA-vingerafdruk

Enkele van de onderstaande voordelen kunnen worden verkregen bij het bepalen van DNA-vingerafdrukken in het menselijk leven.

• Juridische problemen oplossen

  Profilering DNA- of DNA-vingerafdrukken worden door verschillende landen gebruikt als instrument om juridische of strafzaken op te lossen. Voorbeelden van zaken die succesvol zijn opgelost met behulp van DNA-vingerafdrukken zijn zaken van moord en verkrachting.

  Met de vaststelling van DNA-eigendom kunnen daders van wie genetisch bewijs is achtergelaten op de plaats delict worden gearresteerd. Dankzij de mate van nauwkeurigheid werd in 1986 het gebruik van DNA om criminelen op te sporen al in bijna alle landen ingevoerd, zo bleek uit een medisch onderzoek.

  Naast het vaststellen van de dader van een misdrijf, is DNA-onderzoek ook nuttig voor het identificeren van slachtoffers van een misdrijf, zeker wanneer het slachtoffer geen identiteitskaart heeft. Niet alleen slachtoffers van misdrijven, ook slachtoffers van natuurrampen kunnen dankzij technieken worden geïdentificeerd profilering dit DNA.

• Definieer relatie

  We kennen ook het concept dat zaadcellen en eicellen de helft van het totale aantal chromosomen bij een kind uitmaken. Dit betekent dat elke persoon een unieke combinatie van DNA erft die afkomstig is van hun vader en moeder. Op basis van dit feit kan de bepaling van het DNA-onderzoek van een persoon om familiebanden vast te stellen, worden gedaan door gebruik te maken van DNA-monsters uit verschillende bronnen, hetzij van huid, bloed of speeksel.

Een ander belangrijk gebruik van DNA-fingerprinting is het identificeren en bepalen van de diagnose van erfelijke ziekten en het risico op bepaalde ziekten, om donororgaanweefsel te matchen met mensen die orgaantransplantaties nodig hebben.

Naarmate de wetenschap vordert, wordt het gebruik van DNA steeds meer wijdverbreid, bijvoorbeeld voor de studie van populatiegenetica, waar men interacties tussen verschillende populaties kan bestuderen of veranderingen in patronen van genetische eigenschappen binnen een populatie kan detecteren.