pictopub.com

Endocarditis is een infectie van het endocardium, de binnenwand van het hart. Deze aandoening wordt meestal veroorzaakt door het binnendringen van bacteriën in de bloedbaan, die vervolgens het beschadigde deel van het hart infecteren. Als deze aandoening niet onmiddellijk wordt behandeld, kan endocarditis de hartkleppen beschadigen en tot gevaarlijke complicaties leiden.

Over het algemeen is endocarditis zeldzaam en heeft het geen invloed op een persoon met een gezond hart. Deze ziekte komt echter vaak voor bij personen met bepaalde aandoeningen. Bijvoorbeeld bij bepaalde soorten hartaandoeningen, zoals mensen met een aangeboren hartaandoening, mensen met cardiomyopathie en mensen met prothetische hartkleppen.

Endocarditis Symptomen

Symptomen van endocarditis kunnen zich in de loop van weken of maanden langzaam ontwikkelen (subacute endocarditis). Het kan ook plotseling optreden binnen een paar dagen (acute endocarditis). Dit hangt af van de kiem die de infectie veroorzaakt en of de patiënt hartproblemen heeft.

Symptomen en klinische tekenen van endocarditis kunnen van patiënt tot patiënt verschillen, waaronder:

• Koorts.
• rillend.
• Zwak.
• Spier- en gewrichtspijn.
• Hoofdpijn.
• 's Nachts zweten.
• Verminderde eetlust.
• Pijn op de borst, vooral bij het ademen.
• Kortademigheid, vooral tijdens het sporten.
• Hoest.
• Hart geluid.
• Zwelling in de benen of buik.
• Bleke huid.

In zeldzame gevallen zijn andere symptomen die kunnen optreden:

• Gewichtsverlies zonder reden.
• Hematurie (bloed in de urine).
• Rode vlekken met pijn in de handpalmen en voetzolen.
• Rode bultjes onder de huid, op de vingers en tenen.
• Paarse of rode vlekken op de huid, het wit van de ogen of in de mond.
• Splenomegalie of vergrote milt.
• versuft (mentale verwarring).

Oorzaken van endocarditis

Endocarditis treedt op wanneer ziektekiemen de bloedbaan binnendringen en vervolgens naar het hart. De ziektekiemen hechten zich vervolgens aan abnormale hartkleppen of beschadigd hartweefsel en vermenigvuldigen zich in de binnenwand van het hart (endocardium). Deze aandoening veroorzaakt een ontsteking van het endocardium en schade aan de hartkleppen.

Naast bacteriële oorzaken kan endocarditis ook worden veroorzaakt door schimmels en andere micro-organismen. Deze ziektekiemen komen op verschillende manieren in de bloedbaan terecht, zoals:

• Wond in mond. Er zijn zweren in de mondholte bij te hard tandenpoetsen, tandheelkundige ingrepen of gebeten worden tijdens het kauwen van voedsel, waardoor bacteriën in de bloedbaan kunnen komen, vooral als de tanden en het tandvlees niet schoon worden gehouden.
• Oandere organen besmet. Bacteriën kunnen de bloedbaan en het hart binnendringen, van geïnfecteerde lichaamsdelen, bijvoorbeeld van open wonden op de huid, seksueel overdraagbare infecties of infecties in het spijsverteringskanaal.
• Urinale katheter. Bacteriën kunnen via katheters in de bloedbaan terechtkomen, vooral als ze al lang op hun plaats zitten.
• Spuit. Verontreinigde naalden kunnen een medium zijn voor bacteriën om in de bloedbaan te komen, of het nu door tatoeages, piercings of injecterend drugsgebruik is.

Endocarditis risicofactoren

Endocarditis kan door iedereen worden ervaren. Er zijn echter verschillende factoren die het risico van een persoon om aan deze aandoening te lijden kunnen vergroten, waaronder:

• Gebruik van kunstmatige hartkleppen.
• Drugsgebruik injecteren.
• Lijdt aan een aangeboren hartafwijking.
• Heb endocarditis gehad.
• Schade aan hartkleppen.

Endocarditis Diagnose

Om endocarditis te diagnosticeren, zal de arts eerst de medische geschiedenis en symptomen van de patiënt vragen. Vervolgens zullen aanvullende tests worden uitgevoerd om de diagnose te bevestigen, waaronder:

• Elektrocardiogram (ECG).Er wordt een ECG gemaakt om mogelijke afwijkingen in de hartslag en het ritme van de patiënt te controleren door de elektrische activiteit van het hart te meten.
• Bloed Test.Er zal een bloedmonster worden onderzocht om het type bacteriën in de bloedbaan te identificeren en om andere medische aandoeningen, zoals bloedarmoede, te identificeren.
• Röntgenfoto van de borst.Via een thoraxfoto kunnen artsen zien of endocarditis ervoor zorgt dat het hart groter wordt of dat de infectie zich naar de longen verspreidt.
• Echocardiografie.Echocardiografie is een onderzoek waarbij geluidsgolven worden gebruikt om een ​​beeld van het hart te maken. Om endocarditis te diagnosticeren, kunnen artsen kiezen uit 2 soorten echocardiogrammen, namelijk:
  • Echocardiografie door de borstwand. Deze procedure wordt uitgevoerd door geluidsgolven via een ultrasoon apparaat naar de borst van de patiënt te leiden. Deze test helpt artsen de structuur van het hart te zien en te zoeken naar tekenen van infectie.
  • Transoesofageale echocardiogram. Bij deze procedure brengt de arts een ultrageluidapparaat in de slokdarm (slokdarm) in, zodat de resulterende beelden gedetailleerder zijn, vooral op de hartkleppen.
• CT-scan of MRI.Deze beeldvormende test wordt gedaan om te controleren of de infectie zich heeft verspreid naar andere organen, zoals de hersenen of de borstwand.

Behandeling van endocarditis

In veel gevallen worden endocarditispatiënten genezen met antibiotica. In andere gevallen kunnen chirurgische procedures nodig zijn om beschadigde hartkleppen te herstellen en eventuele resterende infectie te verwijderen.

antibiotica

Het type antibioticum dat wordt gegeven om endocarditis te behandelen, hangt af van het type kiem dat de infectie veroorzaakt. Daarom zal eerst het bloedmonster van de patiënt worden onderzocht om de juiste combinatie van antibiotica te krijgen.

Over het algemeen krijgen patiënten in het ziekenhuis injecteerbare antibiotica. De behandeling kan 2 tot 6 weken duren, afhankelijk van de ernst van de patiënt. Wanneer de toestand is verbeterd, kan de patiënt de antibiotische therapie thuis voortzetten. Patiënten wordt echter geadviseerd om regelmatig naar de arts te gaan om er zeker van te zijn dat de behandeling goed verloopt.

Zelfs als u medicijnen gebruikt, kunnen sommige symptomen optreden als teken van een verergerende infectie of als gevolg van een reactie op de gebruikte antibiotica. Raadpleeg onmiddellijk een arts als symptomen van kortademigheid en zwelling in de benen, die erger worden. Deze symptomen kunnen een teken zijn van hartfalen.

Chirurgie

Chirurgie wordt uitgevoerd bij langdurige infectieuze endocarditis of bij endocarditis veroorzaakt door een schimmelinfectie. Een chirurgische procedure wordt uitgevoerd om dood weefsel, vochtophoping en littekenweefsel uit het geïnfecteerde gebied te verwijderen.

De arts zal ook een operatie uitvoeren als de toestand van de hartklep van de patiënt is beschadigd. Afhankelijk van de toestand van de patiënt kan de arts de hartklep repareren of vervangen. Klepvervanging kan met biologische kleppen gemaakt van dierlijk hartweefsel of synthetische mechanische kleppen.

Chirurgie wordt uitgevoerd bij 15-25% van de patiënten met endocarditis. Naast de bovenstaande aandoeningen, zal de arts ook een operatie aanbevelen voor de volgende aandoeningen:

• De patiënt heeft een prothetische hartklep.
• Hoge koorts houdt aan ondanks antibiotica of antischimmeltherapie.
• Endocarditis wordt veroorzaakt door een agressieve schimmel of bacterie die resistent is tegen antibiotica.
• Er ontstaan ​​​​bloedstolsels, ondanks het feit dat ze antischimmel- of antibiotische therapie krijgen.
• De vorming van een abces of fistel (abnormaal kanaal) in het binnenste van het hart, wat bekend is uit de resultaten van echocardiografische tests.

Endocarditis Complicaties

Endocarditis kan bacteriële klontering en bloedstolsels (vegetatie) in het infectiegebied veroorzaken. De vegetatie kan losraken en zich verplaatsen naar vitale organen, zoals de hersenen, longen, nieren en milt. Als deze aandoeningen niet onmiddellijk worden behandeld, kunnen patiënten met endocarditis complicaties krijgen zoals:

• Aandoeningen van het hart, zoals hartgeruis, hartklepbeschadiging en hartfalen.
• Vorming van abcessen (ophopingen van pus) in het hart, de hersenen en de longen.
• slagen.
• aanvallen.
• Longembolie.
• Nierschade.
• Splenomegalie of vergrote milt.

Endocarditis Preventie

Endocarditis kan worden voorkomen door een goede mondhygiëne te handhaven. Door uw tanden te poetsen met een tandenborstel of tandzijde, en door regelmatig uw gebit te laten controleren, kunnen ziektekiemen niet in uw mond verschijnen en in uw bloedbaan terechtkomen. Als u risico loopt op endocarditis, vertel dit dan aan uw tandarts. Uw arts kan u antibiotica geven voordat u het onderzoek ondergaat.

Bij patiënten met een voorgeschiedenis van endocarditis, hartchirurgie of hartafwijkingen, is het noodzakelijk om op de hoogte te zijn van de symptomen van endocarditis, zoals koorts die lang aanhoudt, onverklaarbare zwakte en open wonden die niet genezen.

Een andere preventieve maatregel is het vermijden van gedrag dat huidinfecties kan veroorzaken. Bijvoorbeeld het zetten van tatoeages, piercings of het misbruiken van het injecteren van drugs.