pictopub.com

Enuresis of bedplassen is het onvermogen om de urinestroom te beheersen, zodat de urine onwillekeurig naar buiten komt. Deze aandoening wordt over het algemeen ervaren door kinderen, vooral onder de leeftijd van 7 jaar. Wanneer een persoon overdag in bed plast, wordt dit overdag enuresis genoemd, terwijl als we 's nachts nat worden, dit nachtelijke enuresis wordt genoemd. Sommige kinderen ervaren over het algemeen nachtelijke enuresis, hoewel het ook beide kan ervaren.

Urine die door de nieren wordt geproduceerd, verzamelt zich in de blaas. Onder normale omstandigheden sturen zenuwen in de blaaswand een bericht naar de hersenen wanneer de blaas vol is, waarop de hersenen reageren door een bericht naar de blaas te sturen om het legen van de blaas te reguleren, totdat de persoon klaar is om in de badkamer te urineren. Maar bij enuresis is er een verstoring in het proces, waardoor mensen onvrijwillig in bed plassen.

Bij kinderen wordt een goede blaascontrole, zodat het kind niet meer in bed plast, meestal bereikt op de leeftijd van ongeveer 4 jaar. Blaascontrole gedurende de dag wordt meestal eerst bereikt, gevolgd door blaascontrole 's nachts. De leeftijd van blaascontrole kan echter van kind tot kind verschillen.

Naast blaascontrole kunnen bepaalde medische aandoeningen ook enuresis bij kinderen veroorzaken. Enuresis kan een gênante ervaring zijn voor zowel het kind als de ouder. Om dit te verhelpen, kunnen verschillende inspanningen worden geleverd zodat kinderen niet opnieuw in bed plassen.

Symptomen van enuresis

Enuresis kan een symptoom zijn van bepaalde aandoeningen die medische aandacht vereisen en wordt meestal gekenmerkt door:

• Kinderen plassen nog steeds in bed na de leeftijd van 7 jaar.
• Bedplassen gevolgd door pijn bij het plassen.
• Overmatige dorst.
• Snurken.
• Urine is roze of rood.
• De ontlasting wordt hard.
• Het kind keert terug naar bedplassen nadat het enkele maanden niet in bed heeft geplast.

Oorzaken van enuresis

Tot nu toe is de exacte oorzaak van enuresis of bedplassen niet vastgesteld. Verschillende factoren spelen echter een rol bij de ontwikkeling van enuresis, waaronder:

• Hormoonstoornissen. De aandoening treedt op in het antidiuretisch hormoon (ADH), dat de urineproductie vermindert. Het ADH-hormoon bij patiënten met enuresis is niet voldoende zodat het lichaam meer urine aanmaakt, vooral 's nachts. Deze aandoening wordt meestal veroorzaakt door diabetes insipidus.
• Blaas problemen. Deze problemen kunnen bestaan ​​uit een blaas die te klein is om grote hoeveelheden urine op te vangen, blaasspieren die te gespannen zijn om de normale hoeveelheid urine vast te houden, ontsteking van de blaas (cystitis)., en fouten in het zenuwstelsel dat de blaas aanstuurt, zodat het geen waarschuwing geeft of een slapend kind niet kan wekken wanneer de blaas vol is.
• Slaapstoornissen. Bedplassen is een teken van een stoornis slaapapneu, waarbij de ademhaling tijdens de slaap wordt verstoord, hetzij als gevolg van vergrote amandelen of adenoïden. Een andere slaapstoornis treedt op wanneer het kind te goed slaapt om niet wakker te worden als het gaat plassen.
• Enuresis-aandoeningen kunnen van ouders worden geërfd en treden meestal op dezelfde leeftijd op.
• Te veel cafeïne consumeren. Dit kan leiden tot frequent urineren.
• Medische omstandigheden. Verschillende medische aandoeningen die enuresis veroorzaken, zijn diabetes, urineweginfecties, abnormale urinewegstructuren, constipatie, ruggenmergletsels en verwondingen tijdens sport of ongevallen.
• Psychische stoornis. Psychologische stress of druk kan ook stress veroorzaken.Bij kinderen kan stress worden veroorzaakt door het overlijden van een familielid, aanpassing aan een nieuwe omgeving of familieruzies. Daarnaast leren plassen op het toilet (zindelijkheidstraining) die op jonge leeftijd worden opgelegd of begonnen, kunnen ook een bijdragende factor zijn bij enuresis.

Hoewel enuresis kan voorkomen bij zowel mannen als vrouwen, treft de meerderheid van de gevallen mannen en kinderen met ADHD.

Op basis van de oorzaak kan enuresis in tweeën worden verdeeld, namelijk primaire en secundaire enuresis. Primaire enuresis duidt op een aandoening van het zenuwstelsel bij het beheersen van de blaas, zodat het kind het gevoel niet kan waarnemen wanneer de blaas vol is. Terwijl secundaire enuresis wijst op de aanwezigheid van fysieke of psychologische aandoeningen, zoals diabetes, stoornissen in de structuur van de urinewegen of stress.

Enuresis-diagnose

De diagnose enuresis wordt uitgevoerd nadat het kind 5-7 jaar oud is. Na het bespreken van de symptomen die hij ervaart en het uitvoeren van een lichamelijk onderzoek van de patiënt, moet de arts ook de aandoening vinden waardoor de patiënt in bed plast. Het zoeken naar deze oorzaken kan worden gedaan door:

• Urinetest (urineonderzoek). Dit onderzoek heeft tot doel het optreden van infectie, diabetes of het gebruik van medicijnen die enuresis als bijwerking veroorzaken, te identificeren.
• Scannen met röntgenfoto's of MRI om de toestand van de nieren, blaas en de structuur van de urinewegen te zien.

Enuresis behandeling

De meeste mensen met enuresis herstellen vanzelf. Maar de arts zal veranderingen in levensstijl aanbevelen om de frequentie van bedplassen te verminderen. Deze veranderingen in levensstijl omvatten:

• Beperk de vochtinname 's nachts.
• Moedig het kind aan om vaak te plassen, ten minste om de twee uur, vooral voor het slapengaan of wanneer het wakker is.

Als er een speciale medische aandoening is waardoor een persoon enuresis ervaart, zoals: slaapapneu of constipatie, dan moeten deze aandoeningen eerst worden behandeld voordat bedplassen worden behandeld.

Als veranderingen in levensstijl enuresis niet hebben kunnen verlichten, kan de arts therapie uitvoeren om gedrag te veranderen. Gedragstherapie kan door:

• Een alarmsysteem gebruiken dat kan afgaan als het kind in bed plast. Deze therapie heeft tot doel de respons op het gevoel van een volle blaas te verbeteren, vooral 's nachts. Deze therapie is behoorlijk effectief bij het verlichten van bedplassen.
• Blaas oefening. Bij deze techniek is het kind gewend om met toenemende tijdsintervallen in de badkamer te urineren, zodat het kind gewend is om gedurende langere tijd urine op te houden. Deze oefening kan ook helpen om de grootte van de blaas te rekken.
• Elke keer dat het kind erin slaagt de blaasdrang onder controle te krijgen, wordt beloningen gegeven, zodat ze niet in bed plassen.
• Technieken voor het verbeelden van positieve beelden. De techniek om je voor te stellen of na te denken over droog wakker worden en niet in bed plassen, kan je kind helpen om te stoppen met bedplassen.

Als deze inspanningen de enuresisstoornis niet hebben kunnen verbeteren, kan de arts medicijnen geven, waaronder:

• Geneesmiddelen om bijvoorbeeld de urineproductie 's nachts te verminderen desmopressine, Het wordt niet aanbevolen om dit medicijn te geven als het kind ook koorts, diarree of misselijkheid heeft. Dit medicijn wordt oraal gegeven en is alleen bedoeld voor kinderen ouder dan 5 jaar.
• Blaas spierverslappers. Dit medicijn wordt gegeven als het kind een kleine blaas heeft en dient om de samentrekking van de blaaswand te verminderen en de capaciteit te vergroten. Voorbeelden van dit type medicijn zijn: oxybutynine.

Hoewel medicatie bedplassen kan verlichten, kan deze aandoening terugkeren wanneer het medicijn wordt gestopt. Aan de andere kant moet ook rekening worden gehouden met bijwerkingen voordat deze geneesmiddelen aan kinderen worden gegeven. Daarom moet de toediening van dit medicijn worden gecombineerd met gedragstherapie. Het geven van medicijnen kan gedragstherapie helpen totdat de therapie verbetering in de toestand van de patiënt kan laten zien.

De meeste mensen met enuresis raken bedplassen kwijt naarmate ze ouder worden, met spontane zelfgenezing. Slechts enkele gevallen van enuresis houden aan tot in de volwassenheid.

Enuresis complicaties

Enuresis veroorzaakt meestal geen ernstige complicaties bij patiënten. Complicaties kunnen de vorm hebben van psychische problemen, namelijk schaamte en schuldgevoelens die het zelfvertrouwen verminderen of de mogelijkheid verliezen om activiteiten met andere mensen te ondernemen, zoals logeren bij een vriend thuis of op de camping. Bovendien kunnen door frequent bedplassen complicaties optreden als huiduitslag in het rectum of de geslachtsdelen