pictopub.com

Bulleus pemfigoïd is het verschijnen van blaren op de huid veroorzaakt door een aandoening van het immuunsysteem. Blaren komen vaker voor in lichaamsplooien, zoals de oksels, liezen en onderbuik.

Bulleuze pemfigoïd kan iedereen treffen, vooral mensen ouder dan 60 jaar. Deze ziekte is zeldzaam en eigenlijk niet gevaarlijk. Desalniettemin moet bulleus pemfigoïd nog steeds worden uitgekeken wanneer het ouderen met een slechte gezondheid aanvalt.

Bulleus pemfigoïd is een auto-immuunziekte. Deze ziekte zorgt ervoor dat het immuunsysteem, dat zou moeten functioneren om het lichaam te beschermen, in plaats daarvan antilichamen aanmaakt om gezond weefsel in het lichaam zelf aan te vallen.

Het weefsel dat wordt aangevallen, is huidweefsel, wat resulteert in een ontsteking die ervoor zorgt dat de buitenste laag van de huid (epidermis) zich losmaakt van de huidlaag eronder (dermis) en blaren verschijnen.

Het is niet precies bekend waarom het immuunsysteem van het lichaam het huideigen weefsel aanvalt, maar er zijn verschillende dingen die deze ziekte kunnen veroorzaken:

• Bepaalde medicijnen slikken

  Bijvoorbeeld penicilline sulfasalazine, furosemide en etanercept.

• Lijdenziekte zeker

  Bijvoorbeeld diabetes, artritis, psoriasis, colitis ulcerosa, lichen planus, epilepsie, beroerte, dementie, de ziekte van Parkinson en multiple sclerose.

• Speciale therapie

  Bijvoorbeeld radiotherapie om kanker te behandelen en ultraviolet lichttherapie om psoriasis te behandelen.

Symptomen van bulleus pemfigoïd

De eerste symptomen van bulleus pemfigoïd zijn veranderingen in de huidskleur in roodheid of zwartheid en jeuk. Deze huidaandoening wordt vaker gevormd in de plooien, zoals de oksels, liezen of buik.

Na een paar weken of maanden verschijnen er blaren op het huidoppervlak die heldere vloeistof of vloeistof vermengd met bloed bevatten. Deze blaren scheuren niet zomaar bij aanraking. Als de blaar gescheurd of gescheurd is, zal het pijnlijk zijn, maar zal het geen litteken veroorzaken. Dit symptoom wordt vaak gezien als nat eczeem.

Wanneer naar de dokter?

Hoewel onschadelijk, moet bulleus pemfigoïd nog steeds worden behandeld. U kunt een arts raadplegen als er plotseling blaren op de huid verschijnen. Dit is vooral het geval als de blaren gepaard gaan met:

• Tekenen van infectie, zoals koorts en etterende huid.
• Blaren verschijnen op de slijmvliezen, zoals in de mond, neus of oogleden.

Diagnose van bulleuze pemfigoïd

Nadat hij naar de symptomen heeft gevraagd en de toestand van de huid met blaren heeft onderzocht, zal de arts aanvullende tests uitvoeren om te bevestigen dat de patiënt bulleuze pemfigoïd heeft.

De arts zal een deel van het huidweefsel van de patiënt in de blaar nemen voor onderzoek in het laboratorium (huidbiopsie). Naast een biopsie kan er ook een bloedonderzoek gedaan worden om antistoffen op te sporen.

Bulleuze pemfigoïde behandeling

De behandeling van bulleus pemfigoïd is gericht op het elimineren van huidblaren, het verlichten van jeuk en het voorkomen van de vorming van nieuwe blaren. Hieronder staan ​​enkele van de soorten geneesmiddelen die worden gebruikt om bulleus pemfigoïd te behandelen:

Corticosteroïden klasse van geneesmiddelen

Dit medicijn zal ontstekingen verminderen door het immuunsysteem te remmen. Corticosteroïden zijn verkrijgbaar in de vorm van zalven en tabletten. Corticosteroïdzalf heeft minder bijwerkingen dan tabletcorticosteroïden, omdat het alleen op het huidoppervlak wordt aangebracht.

Langdurig gebruik van corticosteroïdtabletten kan het risico op diabetes, hoge bloeddruk, hoog cholesterolgehalte, broze botten (osteoporose) en infecties verhogen.

Daarom zal de arts de behandeling onmiddellijk geleidelijk stopzetten als de blaren op de huid verdwenen zijn. Bespreek met een dermatoloog de voordelen en risico's van corticosteroïdgeneesmiddelen, als deze geneesmiddelen langer dan 2 weken moeten worden ingenomen. Voorbeelden van corticosteroïden zijn: methylprednisolon.

Immunosuppressieve medicijnen

Net als corticosteroïden onderdrukken deze medicijnen het immuunsysteem. Immunosuppressieve geneesmiddelen worden gegeven zodat de dosis corticosteroïden kan worden verlaagd om de bijwerkingen van corticosteroïden te voorkomen. Enkele voorbeelden van immunosuppressiva zijn: mycofenolaatmofetil, methotrexaat, rituximab, en azathioprine.

Zalf antibiotica

Als er een infectie in de blaren is of er een risico op infectie in de huidlagen is, bijvoorbeeld als de blaren zijn gescheurd en blaren vormen, zal de arts een antibiotische zalf voorschrijven. Voorbeelden van antibiotische zalven die worden gegeven zijn: tetracycline hydrochloride.

Naast het gebruik van de bovenstaande medicijnen, kunnen bulleuze pemfigoïd-patiënten de volgende stappen ondernemen om te voorkomen dat de blaren erger worden:

• Vermijd blootstelling aan de zon.
• Draag loszittende kleding om huidirritatie te verminderen.
• Bad met zeep voor de gevoelige huid (milde zeep) en gebruik een vochtinbrengende crème na het baden.
• Vermijd het eten van hard of knapperig voedsel, zoals crackers of chips, als u blaren in uw mond heeft.
• Verminder activiteiten waarbij het lichaamsdeel met de blaar betrokken is.

Hoewel de gegeven medicijnen alleen de symptomen verminderen die verschijnen en er geen remedie is voor bulleus pemfigoïd, zullen mensen met deze ziekte binnen enkele maanden tot vijf jaar vanzelf herstellen en niet terugkeren.