pictopub.com

Sarcoïdose is een aandoening waarbij de lichaamscellen ontstoken raken. Deze ontsteking veroorzaakt de vorming van granulomen, dit zijn ontstekingscellen die zich ophopen. Sarcoïdose tast vaker de longen aan, maar kan ook in andere organen van het lichaam worden aangetroffen, zoals de hersenen, ogen, huid, hart, lever, milt en lymfeklieren.

Symptomen van sarcoïdose

Symptomen van sarcoïdose kunnen langzaam verschijnen met verschillende patronen, afhankelijk van welke organen van het lichaam deze aandoening ervaren. In sommige gevallen kunnen de symptomen maar even verschijnen en dan verdwijnen. Er zijn ook symptomen die jaren aanhouden (chronisch), of ze vertonen helemaal geen symptomen.

Symptomen van sarcoïdose in het algemeen zijn koorts, gezwollen lymfeklieren, gewichtsverlies en overmatige vermoeidheid. De volgende zijn de symptomen van sarcoïdose op basis van het aangetaste orgaan:

• longen

  Patiënten met sarcoïdose zullen klagen over kortademigheid die gepaard gaat met piepende ademhaling (piepende ademhaling). Daarnaast ervaren patiënten ook droge hoest en pijn op de borst.

• Oog

  Ogen met sarcoïdose zullen zeer pijnlijk en gevoelig zijn voor licht. Naast rode ogen wordt het zicht ook wazig. Soms kan sarcoïdose die de ogen aanvalt echter ook helemaal geen symptomen vertonen, dus het is belangrijk om uw ogen regelmatig te laten controleren.

• Huid

  Op de huid van patiënten met sarcoïdose zal huiduitslag of paarsrode vlekken (erytheem) verschijnen. Meestal verschijnt de uitslag op de polsen of voeten, evenals op de schenen. Het gebied zal warm of zacht aanvoelen. Patiënten hebben ook delen van de huid die donkerder of lichter van kleur zijn. Dit symptoom gaat ook gepaard met het verschijnen van knobbeltjes of zwelling onder de huid, vooral in delen van de huid met wonden of tatoeages. Het verschijnen van vlekken of littekens op de wangen, neus en oren kan ook een teken zijn van sarcoïdose.

• Hart

  Patiënten met sarcoïdose van het hart zullen last krijgen van vermoeidheid, pijn op de borst, kortademigheid, onregelmatige hartslag (aritmie), hartkloppingen, zwelling van lichaamsweefsels als gevolg van overtollig vocht (oedeem), tot bewusteloosheid.

Oorzaken van sarcoïdose

Sarcoïdose kan door verschillende factoren worden veroorzaakt, maar de exacte oorzaak is nog onbekend. Sarcoïdose kan worden veroorzaakt door blootstelling aan infectie, stof of chemicaliën. Een dergelijke blootstelling leidt tot een overreactie van het immuunsysteem, waardoor een ontstekingsreactie en granulomen in het aangetaste orgaan worden gevormd. Naarmate de grootte van het granuloom in het aangetaste orgaan toeneemt, zal ook de functie van het orgaan worden verstoord.

Enkele van de factoren die het risico van een persoon op sarcoïdose verhogen, zijn:

• Leeftijd en geslacht. Deze ziekte komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen en ligt in de leeftijdscategorie van 20-40 jaar.
• Familiegeschiedenis van sarcoïdose. Een persoon heeft het potentieel om aan sarcoïdose te lijden als deze aandoening eerder in de familie is voorgekomen.
• Persoonlijke gezondheidsgeschiedenis. Een voorgeschiedenis van lymfoom of lymfekanker, kanker die het immuunsysteem aanvalt, kan uw risico verhogen
• Ras. Sarcoïdose komt vaker voor bij Afro-Amerikanen. Deze raciale groep loopt ook meer risico op ernstige en terugkerende sarcoïdose (terugval) dan andere raciale groepen.

Sarcoïdose Diagnose

Artsen kunnen vermoeden dat een patiënt sarcoïdose heeft als er symptomen zijn. Daarna wordt het versterkt door een lichamelijk onderzoek, namelijk door lichaamsdelen te onderzoeken waarvan wordt vermoed dat ze sarcoïdose hebben, zoals de ogen, het hart, de longen en de lymfeklieren, om zwelling te detecteren. Om de diagnose te bevestigen, is het noodzakelijk om verdere onderzoeken uit te voeren, in de vorm van:

• bloed Test, om de algehele gezondheid van het lichaam te controleren, met name de functie van de lever en de nieren.
• röntgenfoto van de borst, om te controleren of er afwijkingen in de longen of een vergroot hart zijn.
• longfunctietest, om het longvolume en de capaciteit te meten.
• CT-scan, MRI of PET-scan, voor een duidelijker beeld van de orgels.
• biopsie, door een klein stukje weefsel van het lichaamsdeel waarvan wordt vermoed dat het een granuloom is, te nemen en dit onder een microscoop te onderzoeken.

Sarcoïdose behandeling

De helft van alle gevallen van sarcoïdose is zelflimiterend. Sommige patiënten hebben geen speciale behandeling nodig als er geen significante symptomen worden gevonden. De arts zal echter de voortgang van de toestand van de patiënt blijven volgen.

Behandeling voor sarcoïdose zal worden gegeven als de symptomen de functie van andere organen verstoren of bedreigen. Soorten behandelingen voor sarcoïdose zijn onder meer:

• Toediening van ontstekingsremmende geneesmiddelen, namelijk corticosteroïden, geneesmiddelen die de eerste behandelingslijn zijn voor sarcoïdose. Dit medicijn kan via de mond worden gebruikt, rechtstreeks op de huid worden aangebracht of in de ogen worden gedruppeld.
• Geven hydroxychloroquine, voor de behandeling van huidaandoeningen.
• Het geven van immunosuppressiva om het immuunsysteem te onderdrukken om de symptomen van ontsteking te verminderen.
• Orgaantransplantatie, als sarcoïdose heeft geleid tot orgaanschade.

Naast het ondergaan van een behandeling, kan het doorvoeren van veranderingen in levensstijl zoals hieronder gesuggereerd het voor patiënten gemakkelijker maken om hun dagelijks leven te leiden:

• Vermijd zoveel mogelijk blootstelling aan stof en chemicaliën
• Stoppen met roken
• Start een door een arts aanbevolen dieet en een uitgebalanceerd dieet
• Maak kennis met de waterinname
• Zorg ervoor dat je lichaam voldoende rust en beweegt.

Complicaties van sarcoïdose

Sarcoïdose gaat meestal vanzelf over. Sommige gevallen van sarcoïdose kunnen echter chronisch (langdurig) worden, wat kan leiden tot een aantal complicaties, zoals:

• staar
• glaucoom
• Nierfalen
• Long infectie
• Verlamming van het gezicht
• Onvruchtbaarheid of moeilijkheid om zwanger te worden.