pictopub.com

Vruchtwaterembolie is een aandoening waarbij vruchtwater binnenkomt en zich vermengt met de bloedsomloop van de moeder. Aandoeningen die zich tijdens of na het bevallingsproces kunnen voordoen, zijn over het algemeen moeilijk te voorkomen en vormen een risico op gevaarlijke complicaties voor zowel de moeder als de baby.

Vruchtwaterembolie is een van de zeldzame complicaties van een bevalling, maar het is moeilijk om vroeg te voorkomen en op te sporen. Deze aandoening treedt meestal plotseling op en de oorzaak is onbekend.

Risicofactoren voor vruchtwaterembolie

Vruchtwaterembolie verschijnt meestal plotseling zonder duidelijke reden. Zwangere vrouwen die in goede gezondheid verkeren, kunnen tijdens de bevalling zelfs plotseling een vruchtwaterembolie krijgen. Deze aandoening is echter zeer zeldzaam.

Hoewel de exacte oorzaak niet bekend is, zijn er verschillende factoren waarvan wordt gedacht dat ze het risico op vruchtwaterembolie verhogen, waaronder:

• Leeftijd van zwangere vrouwen ouder dan 35 jaar
• Placenta-aandoeningen, bijv. gescheurde placenta en placenta previa
• Pre-eclampsie
• Problemen met het vruchtwater, zoals te veel vruchtwater (polyhydramnion)
• Wijze van bevalling door middel van keizersnede of tangverlossing
• Arbeid met de inductiemethode om het geboorteproces te activeren
• Tweelingzwangerschap
• Verwondingen aan de buik of baarmoeder
• Allergische reactie op vruchtwater

Enkele tekenen en symptomen Vruchtwaterembolie

Wanneer vruchtwaterembolie optreedt, kunnen zwangere vrouwen een gebrek aan zuurstof (hypoxie), een drastische daling van de bloeddruk en bloedstollingsstoornissen ervaren.

Deze aandoeningen kunnen de volgende symptomen veroorzaken:

• Kortademigheid of zware ademhaling
• Misselijkheid en overgeven
• Een koud zweet
• Blauwe huid en lippen (cyanose)
• beukende borst
• Hartinfarct
• Bewustzijnsverlies of flauwvallen
• Bloeden

In de foetus kan vruchtwaterembolie foetale nood veroorzaken. Als deze aandoening niet onmiddellijk wordt behandeld, kan deze het leven van de foetus in gevaar brengen.

Behandeling Vruchtwaterembolie

Hoewel het relatief zeldzaam is, is vruchtwaterembolie een gevaarlijke aandoening en moet deze onmiddellijk door een arts worden behandeld. Als ze niet meteen worden behandeld, lopen moeders met vruchtwaterembolie risico op gevaarlijke complicaties, zoals hersenbeschadiging, ademhalingsfalen, shock en hartstilstand.

Om de aandoening van vruchtwaterembolie te behandelen, kunnen artsen verschillende behandelingsstappen uitvoeren, zoals:

Zuurstof therapie

Vruchtwaterembolie kan ervoor zorgen dat de bloedtoevoer naar de moeder en de foetus wordt geblokkeerd. Hierdoor krijgen de moeder en de foetus geen zuurstof meer. Daarom zullen artsen over het algemeen extra zuurstof geven.

Naast het helpen van de moeder om normaal te ademen, is zuurstoftherapie ook belangrijk om de zuurstoftoevoer naar vitale organen, zoals de longen, het hart en de hersenen, op peil te houden om goed te kunnen functioneren.

Als er sprake is van ademstilstand of hartstilstand als gevolg van een vruchtwaterembolie, zal de arts cardiopulmonale reanimatie uitvoeren.

Bloedtransfusie

Vruchtwaterembolie kan hevige bloedingen veroorzaken die moeilijk te stoppen zijn tijdens of na de bevalling. Om het verloren bloed te vervangen, kunnen artsen bloedtransfusies geven.

Verdovende middelen

Toediening van medicijnen is bedoeld om de aandoeningen die optreden als gevolg van vruchtwaterembolie te overwinnen. Als vruchtwaterembolie bijvoorbeeld hartproblemen bij de moeder veroorzaakt, kan de arts medicijnen voorschrijven om de hartfunctie te versterken.

Ondertussen kunnen artsen, om met ernstige bloedingen om te gaan, medicijnen geven om het bloeden te stoppen. In bepaalde gevallen kan de arts ook corticosteroïden geven om vruchtwaterembolie te behandelen.

Vruchtwaterembolie is een noodsituatie tijdens de bevalling of zwangerschap. Moeders die een vruchtwaterembolie ervaren, hebben over het algemeen intensieve zorg en nauwlettende controle op de IC nodig.

Baby's van moeders met vruchtwaterembolie moeten meestal ook worden gecontroleerd op de NICU, vooral als hun toestand als onstabiel wordt beschouwd.

Om het risico op een vruchtwaterembolie vroeg en anticiperend te kunnen detecteren, moeten zwangere vrouwen routinematig prenatale controles uitvoeren bij een gynaecoloog of verloskundige.

Om het risico op vruchtwaterembolie te verminderen, moeten zwangere vrouwen ook bevallen worden in een geschikte zorginstelling, zoals een ziekenhuis of kraamkliniek.