pictopub.com

Dyspraxie is een bewegings- en coördinatiestoornis als gevolg van afwijkingen in de ontwikkeling van het zenuwstelsel. Dyspraxie is een aangeboren aandoening, maar is niet altijd vanaf de geboorte waarneembaar.

Dyspraxie is anders dan apraxie, hoewel de twee hetzelfde klinken. Dyspraxie wordt gekenmerkt door de vertraging bij een kind dat een ontwikkelingspunt bereikt dat kinderen van zijn leeftijd hadden moeten bereiken. Terwijl apraxie wordt gekenmerkt door het verlies van bepaalde vermogens die eerder werden bezeten of beheerst.

Dyspraxie kan iedereen overkomen, maar deze aandoening komt vaker voor bij mannen. Dyspraxie is niet gerelateerd aan het intelligentieniveau, maar kan het leervermogen van de patiënt verminderen. Deze aandoening kan ook het zelfvertrouwen van de patiënt beïnvloeden.

Oorzaken en risicofactoren van dyspraxie

Tot nu toe is de oorzaak van dyspraxie nog onbekend. Het vermoeden bestaat echter dat deze aandoening optreedt als gevolg van stoornissen in de ontwikkeling van het zenuwstelsel in de hersenen. Dit kan de stroom van zenuwsignalen van de hersenen naar de ledematen verstoren.

Coördinatie en beweging van ledematen is een complex proces waarbij verschillende zenuwen en delen van de hersenen betrokken zijn. Als er een storing is in een van de zenuwen of delen van de hersenen, kan dyspraxie optreden.

Er zijn verschillende dingen die iemands risico op het ontwikkelen van dyspraxie kunnen vergroten, namelijk:

• Vroeggeboorte, geboren vóór 37 weken zwangerschap
• Geboren met een laag geboortegewicht (LBW)
• Een familielid hebben dat lijdt aan dyspraxie of coördinatiestoornissen
• Geboren uit een moeder die rookte, alcohol gebruikte of drugs gebruikte tijdens de zwangerschap

Symptomen van dyspraxie

Dyspraxie wordt gekenmerkt door een vertraagde motorische ontwikkeling en verminderde coördinatie. Symptomen en klachten die mensen met dyspraxie ervaren, kunnen voor elke patiënt anders zijn.

Baby's met dyspraxie ervaren vertragingen om een ​​ontwikkelingspunt te bereiken dat zou moeten worden bereikt door baby's van zijn leeftijd. Enkele voorbeelden van dyspraxiesymptomen die bij zuigelingen kunnen worden gezien zijn:

• Laat zitten, kruipen, staan ​​of lopen
• Heeft moeite met het uitvoeren van bewegingen die coördinatie vereisen, zoals het stapelen van blokken of het reiken naar objecten

Op schoolgaande leeftijd zijn kinderen met dyspraxie vaak niet in staat hun schoolwerk af te maken, zien ze er lui en onvoorzichtig uit. Over het algemeen zijn de symptomen van dyspraxie die bij kinderen kunnen worden waargenomen:

• Onzorgvuldig, zoals vaak stoten of dingen laten vallen
• Moeite met concentreren, instructies opvolgen en informatie begrijpen
• Moeite met het organiseren van jezelf en het voltooien van taken
• Moeilijk of traag om nieuwe dingen te leren
• Het is moeilijk om nieuwe vrienden te maken
• Ziet er lui uit om te studeren
• Moeilijk of traag om schoenveters aan te kleden of te strikken

Dyspraxie kan ook doorgaan in de adolescentie en volwassenheid. Symptomen van dyspraxie die op deze leeftijd kunnen worden waargenomen, zijn onhandig, onvoorzichtig, niet goed in sociale contacten, moeilijk te doen aan sport- en kunstactiviteiten en gebrek aan zelfvertrouwen.

Wanneer naar de dokter?

Raadpleeg direct een arts als uw kind klachten of symptomen heeft zoals hierboven genoemd. U moet ook met uw kind naar de dokter gaan als u stoornissen of vertragingen in de groei en ontwikkeling opmerkt.

Vroeg onderzoek en behandeling zijn nodig, zodat kinderen de achterstand kunnen inhalen en complicaties in de toekomst kunnen worden voorkomen.

Dyspraxie Diagnose

Om dyspraxie te diagnosticeren, zal de arts vragen en antwoorden met ouders hebben over de klachten of symptomen die het kind ervaart, de geschiedenis van zwangerschap, bevalling, groei en ontwikkeling, evenals de gezondheidsgeschiedenis van het kind en de familie.

Vervolgens zal de arts een antropometrisch onderzoek uitvoeren om de groei van het kind te beoordelen. De arts beoordeelt ook de ontwikkeling van het kind, bijvoorbeeld door: Scoren in Denver. Om de ontwikkeling van een kind te beoordelen, kan de arts het kind vragen te schrijven, tekenen, springen, blokken te rangschikken, vast te pakken of andere eenvoudige bewegingen uit te voeren.

Houd er rekening mee dat niet alle kinderen die onhandig of traag lijken, last zullen hebben van dyspraxie. Van een kind wordt gezegd dat het dyspraxie heeft als het bewegings- en coördinatievermogen heeft dat ver onder het gemiddelde ligt voor zijn leeftijd, en deze vertraging veroorzaakt verstoringen in zijn activiteiten.

De diagnose kan leiden tot dyspraxie als de bovenstaande symptomen zich sinds de kindertijd voordoen en er geen andere aandoening wordt gedetecteerd die deze symptomen veroorzaakt.

Dyspraxie behandeling

Tot nu toe is er geen behandeling die dyspraxie kan genezen. Bij sommige mensen met dyspraxie, vooral die met milde symptomen, kan deze aandoening met de leeftijd verbeteren.

Artsen zullen ouders en gezinnen aanbevelen om kinderen met dyspraxie routinematig te stimuleren. Mensen rondom het kind, inclusief leraren en verzorgers, moeten ook worden geïnformeerd en begrip krijgen van deze aandoening. Het doel is stigmatisering of slechte percepties die de toestand van het kind kunnen verergeren, te voorkomen.

Ondersteuning van ouders en mensen om hen heen is erg belangrijk om kinderen met dyspraxie te helpen achterstanden in te halen en obstakels te overwinnen die ze ervaren.

Daarnaast zijn er verschillende therapieën die door artsen kunnen worden gegeven om mensen met dyspraxie te helpen, namelijk:

• Ergotherapie, om praktische manieren te leren om dagelijkse routines uit te voeren
• Fysiotherapie of fysiotherapie, om motorische vaardigheden te verbeteren
• Cognitieve gedragstherapie (CGT), om de mentaliteit van de patiënt ten aanzien van zijn beperkingen te veranderen, zodat het gedrag en de gevoelens van de patiënt beter worden

Dyspraxie Complicaties

Vertragingen in de ontwikkeling en coördinatiestoornissen die niet goed worden behandeld, kunnen ertoe leiden dat dyspraxiepatiënten de volgende aandoeningen ervaren:

• Moeilijk om te socialiseren
• Pesten ervaren
• Lijdend aan gedragsstoornis
• Niet zelfverzekerd

Op volwassen leeftijd kan dyspraxie ervoor zorgen dat patiënten explosieve emoties, fobieën of obsessief-compulsief gedrag hebben.

Daarnaast zijn er ook verschillende aandoeningen die vaak gepaard gaan met of gelijktijdig voorkomen met dyspraxie, namelijk ADHD, dyslexie, autisme of taalapraxie.

Preventie van dyspraxie

Omdat de oorzaak van dyspraxie onbekend is, is er geen definitieve manier om deze aandoening te voorkomen. Om het risico op ontwikkelingsstoornissen bij kinderen te verminderen, zijn er echter verschillende manieren waarop moeders tijdens de zwangerschap kunnen doen, namelijk:

• Eet een gezond en uitgebalanceerd dieet
• Vermijd blootstelling aan sigarettenrook
• Gebruik geen alcoholische dranken
• Neem geen drugs onvoorzichtig
• Regelmatig zwangerschapscontroles ondergaan om de toestand van de foetus te controleren