pictopub.com

Mensen gooien vaak plastic afval en afval in rivieren en zeeën. Deze onverantwoordelijke actie zal uiteindelijk schade toebrengen aan het menselijk lichaam dat vis en zeedieren consumeert die in deze wateren leven. Voedselwebsystemen helpen u ze te begrijpen.

Een voedselweb is een verbinding tussen de ene voedselketen en de andere in een ecosysteem. De voedselketen zelf bestaat uit een levend wezen dat een ander levend wezen consumeert. Daarom kan een levend wezen meer dan één soort voedsel eten en een levend wezen kan worden gegeten door meer dan één ander levend wezen, dus er wordt een voedselweb gevormd.

Als er een onbalans of verstoring is in het voedselwebsysteem, zal dit gevolgen hebben voor de gezondheid van alle wezens die erbij betrokken zijn, inclusief de mens.

Voedselwebstadia

Een voorbeeld van een eenvoudige voedselwebfase die uitgaat van planten kan worden vergeleken met het volgende:

• Planten gebruiken zonlicht om zaden, bladeren en fruit te vormen.
• Planten, zoals gras, worden vervolgens door koeien geconsumeerd als herbivoren of niveau 1-consumenten.
• Koeien worden dan door mensen geconsumeerd als consumenten van niveau 2 of carnivoren of piekconsumenten.
• Dode menselijke lichamen worden afgebroken door wormen en andere bacteriën die planten vervolgens gebruiken om te groeien.

Deze voedselwebben komen ook voor in de zee, namelijk bij vissen die eerst plankton consumeren en vervolgens door mensen worden geconsumeerd. Er ontstaan ​​echter nieuwe problemen wanneer het water vervuild is. Hierdoor raken de vissen die je gaat consumeren besmet door afval in de oceaan of rivier.

Zeevruchtenwebben en gevaarlijke chemicaliën

Het combineren van de consumptie van vis en zeedieren is noodzakelijk om te voorzien in de behoefte aan eiwitten, vitamines, mineralen en goede vetten zoals omega-3. Maar nadat we deze voedselwebben hebben begrepen, gaan we begrijpen dat wat dieren eten het lichaam binnenkomt als je ze eet. Als dieren voedsel eten of in een vervuilde omgeving leven, komen de gifstoffen die ze binnenkrijgen ook in het menselijk lichaam terecht.

Verontreinigende stoffen zijn over het algemeen onoplosbare menselijke afvalchemicaliën. Eenmaal vrijgekomen in de natuur, zal dit materiaal zich ophopen in het voedselweb, waardoor alle levende wezens die het consumeren, inclusief de mens, worden verstoord.

Deze verontreinigende stoffen zullen meestal in de lichamen van zeedieren blijven, totdat ze uiteindelijk door mensen worden geconsumeerd. Een voorbeeld is kwik. Het meeste kwik dat in vissen wordt aangetroffen, kan door het lichaam worden verdragen. Sommige vissen en zeedieren kunnen echter een hoog gehalte aan kwik bevatten. Op dit hoge niveau vormen kinderen en zwangere vrouwen de groep die het meeste risico loopt op negatieve effecten.

Kwik in hoge concentraties kan schade aan de hersenen en het zenuwstelsel van de foetus veroorzaken. Wanneer mensen besmette vis eten, zal het kwik ook in het lichaam worden opgenomen en bij hoge doses verstoringen veroorzaken. Na verloop van tijd zal dit kwik het lichaam verlaten via urine en ontlasting.

Het risico op kwikvergiftiging verminderen

Als u niet zeker weet of de vissen of zeedieren die u eet echt vrij zijn van kwik en andere verontreinigingen, is het een goed idee om de volgende stappen te ondernemen:

• Beperk de consumptie van zeedieren, vooral als je zwanger bent.
• Vermijd het vissen op vis voor consumptie in gebieden die risico lopen op blootstelling aan kwik.
• Wees voorzichtig bij het eten van vis. Zorg ervoor dat u vis eet die afkomstig is uit een schone omgeving, zodat u er zeker van kunt zijn dat de vis die wordt geserveerd kwikvrij is.
• Was uw handen onmiddellijk met zeep als u denkt in contact te zijn geweest met kwik.
• Voer regelmatig bloedonderzoek uit om het kwikgehalte in het lichaam te bepalen.

Naast kwik moet u zich ook bewust zijn van besmetting met pesticiden die zoetwatervissen rond landbouwgrond kan besmetten. Daarnaast zijn er ook andere verontreinigende stoffen die veel in de wateren worden aangetroffen, namelijk: bisfenol A (BPA). Bisfenol A Het is een van de basisingrediënten voor het maken van plastic.

Na verloop van tijd zal plastic afval de oceaan bereiken en worden afgebroken tot kleinere stukjes (microplastics). Als gevolg hiervan kunnen deze microplastics worden geabsorbeerd en opgehoopt in de lichamen van zeedieren. Als deze zeedieren door mensen worden geconsumeerd, wordt aangenomen dat microplastische deeltjes de prestaties van organen in het lichaam, zoals de lever, nieren en darmen, kunnen beïnvloeden.

De directe gezondheidseffecten op de mens moeten nog nader worden onderzocht. Om het risico te verminderen, wordt u echter geadviseerd voorzichtig te zijn bij het consumeren van besmette voedselbronnen en ervoor te zorgen dat het voedsel dat u consumeert afkomstig is uit een schone en vervuilingsvrije omgeving.