pictopub.com

Pasgeboren reanimatie wordt over het algemeen uitgevoerd wanneer de baby kort na de geboorte moeite heeft om zelfstandig te ademen. Deze aandoening kan door verschillende factoren worden ervaren door baby's, variërend van het lijden aan bepaalde aandoeningen tot moeilijkheden om zich aan te passen aan de omgeving buiten de baarmoeder.

Cardiopulmonale reanimatie is een van de belangrijke medische behandelingstechnieken in noodsituaties, zoals hartstilstand, ademhalingsfalen en coma. Deze actie is bedoeld om de bloedcirculatie in stand te houden en ervoor te zorgen dat het lichaam voldoende zuurstof nodig heeft.

Reanimatie kan worden gedaan aan iedereen die het nodig heeft, inclusief pasgeborenen. Bij de geboorte gaan baby's een overgangsperiode in om zelfstandig te kunnen ademen. Er zijn echter enkele aandoeningen waardoor de baby moeite heeft met ademhalen en reanimatie nodig heeft.

Wanneer is reanimatie bij pasgeborenen nodig?

Pasgeborenen zullen over het algemeen meerdere onderzoeken door een arts ondergaan. Het pasgeboren onderzoek omvat een lichamelijk onderzoek en een APGAR-onderzoek. Het onderzoek heeft tot doel vast te stellen of de conditie van de baby gezond en fit is.

Als u niet reageert, slap, niet-reagerend, kortademig of zelfs niet ademt, zal de pasgeborene meestal moeten worden gereanimeerd. Daarnaast zijn er verschillende andere factoren die ervoor zorgen dat een pasgeborene reanimatie nodig heeft, waaronder:

• Baby's van wie de toestand wordt beïnvloed door zwangerschapsstoornissen, zoals verstrengelde navelstrengen en placenta-abruptie
• Prematuur geboren baby's, d.w.z. geboren vóór 37 weken zwangerschap
• Baby geboren stuitligging
• Tweelingen
• Baby's geboren met ademhalingsproblemen, bijvoorbeeld door meconiumaspiratie

Stappen voor reanimatie bij pasgeborenen

Wanneer een nieuwe baby wordt geboren, zullen artsen en verpleegsters of verloskundigen het lichaam van de baby drogen en inwikkelen, en zijn lichaamstemperatuur warm houden. Daarna zal de arts de toestand van de baby observeren en controleren. Indien nodig kan de arts de baby zuurstof geven.

Tijdens de observatie zal de arts de ademhaling, beweging, bewustzijnsniveau en veranderingen in huidskleur van de baby controleren. Als uit de monitoringresultaten blijkt dat de toestand van de baby reanimatie vereist, bijvoorbeeld als de APGAR-waarde van de baby laag is, worden de volgende acties ondernomen:

• Stimulatie of stimulatie geven om de baby te stimuleren zelfstandig te ademen
• Kunstmatige beademing geven via de neus en mond van de baby
• Compressie of druk constant op de borst van de baby om het hart te stimuleren en de bloedcirculatie van de baby te verbeteren
• Indien nodig medicijnen geven om de toestand van de baby te helpen herstellen

Als de pasgeborene ondanks reanimatie nog steeds niet spontaan kan ademen, zal de arts de baby intuberen om te beademen. Daarna moet de baby op de NICU worden behandeld, vooral als zijn toestand na reanimatie zwak en onstabiel is.

Artsen kunnen ook vloeistof of meconium uit de mond van de baby zuigen, vooral bij baby's waarvan wordt vermoed dat ze problemen hebben of stoppen met ademen als gevolg van verstikking of meconiumverstikking.

Reanimatie van pasgeborenen is een belangrijke actie van kinderartsen of huisartsen om pasgeborenen te helpen die moeite hebben met ademhalen. Mocht u toch nog vragen hebben over reanimatie bij pasgeborenen, dan kunt u voor nadere uitleg een arts raadplegen.